البرت چه زیبا میگوید
انگاه که عشق تو را میخواند ، گام به راهش نده ! هر چند راهی پر نشیب . انگاه که تو را در گستره بال هایش پناه میدهد ، تکمین کن ! هر چند تیغ پناهش جانکاه . انگاه که با تو سخن اغاز کرد بدو ایمان بیاور ! حتی اگر اوای او رویای شیرینت را در هم بکوبد ، مانند باد شرطه که بوستانی را .
هر چند که این سخن البرت عجیب باشد اما من ان را دوست دارم نمیدانم چرا ؟؟ :)
امیدوارم این مطلب را دوس داشته باشین :)
ادامه مطلب
درباره این سایت